istinaf

Üçüncü cemre düşmeden istinaf kış uykusundan uyandı. İstinaf kelimesini oluşturan harflerin bir araya nasıl geldiğini anlamak zor, kulağa hoş gelmeyen bir kelime; istinabe ile karıştırıyorum hala konuşurken, çünkü biz alaylı hukukçuyuz. Bir masada oturuyoruz, kurgu rollerimize büründük. 25. ACM ve FRP arasında bir bağ var, inanın:

• Eeeee, ne yapsaydı devlet?
• Bilmem, ne yapmış bugüne kadar?

Sokak var, ağaç var; şimdi bahar geldi, güneş var. Ama devlet yok. Devlet bazı özürler diliyor 30 yılda bir, sonra aynı kabahatleri işliyor yeni özürler dilemek için. O sırada nesil değişiyor, hafızalar eriyor, kutuplar yer değiştiriyor. İklim krizinden bahsetmeye vaktim yok şimdi.

“Kamu” Dairesi. Kamu benim, kamu sensin. Kamu dairesinde sıra bekleyen de sensin. Kendin için bekliyorsun, öyle düşün. Memuriyet, devlet kapısı, devlet erkanı, devletin bekası. Devlet sözlüğü bana güven vermiyor. Hayalet bir ebeveyn ve cezacı bir öğretmen gibi görünmeye çalışıyor; bunların hiçbiri değil.

Hadi gel 7 Mart, “karanlıklar içinden şafakla gel günle gel”.

Bana umudu hatırlatanın ne olduğunu bile unuttum.

“Yollar kesilmiş alanlar sarılmış,
Tel örgüler çevirmiş yöreni.
Fırıl fırıl alıcı kuşlar tepende,
Benden geçti mi demek istiyorsun,
Aç iki kolunu iki yanına,
Korkuluk ol.”

Hava güzel, ben savunmamı düzeltiyorum; evden çıkamıyorum, güneş bana geliyor.